14. Trochę dalej pójść...

Wszystko co nie sięga do Boga, jest za krótkie...znaleźć czas na modlitwę gdzieś między wyprawianiem Julki do szkoły a koniecznością umycia podłogi. Znaleźć w sobie żarliwość - między codziennym "Ojcze Nasz" a "Zdrowaś Mario". Chrześcijaństwo każe mieć więcej. Nie zadawalać się "byciem w porządku", niewyróżnianiem się w tłumie. Bo o wiele łatwiej jest być działaczem, aktywistą, czynić cały dzień konkretne rzeczy, niż tak po prostu się zatrzymać i trwać w duchowej łączności ze Stwórcą. O wiele łatwiej jest samemu podejmować decyzje, samemu wybierać co w danej chwili zrobić, a tak trudno zapytać co On na to, bo być może usłyszę odpowiedź, której nie chcę słyszeć. Być przez cały dzień aktywistą i wieczorem zasypiać w przeświadczeniu że się zrobiło tyle dobrego, no ale czyżby tak jest naprawdę??? Wszystko co nie sięga do Boga, jest za krótkie.... wiara właśnie tam się zaczyna, gdzie myślenie się kończy.


W moim życiu to Bóg ma być najważniejszy – nie jacyś ONI, ludzie czy sprawy, posiadane dobra czy obciążające mnie ciężary.

Czy Pan Bóg daje się poznać tylko w lekkim powiewie wiatru, czy delikatnym westchnieniu ciszy serca? Czy potrafię dostrzec Go w tych wszystkich sytuacjach, którym daleko od sielanki? Słyszę Jego głos w zgiełku ulicy? Czuję świętą obecność, brnąc pod prąd panującej mody, łatwego stylu życia? Tradycji? A może znam Go po imieniu tylko w sytuacjach nazywanych „bez wyjścia”?

To proste – wystarczy tylko zaufać. To trudne – bo trzeba aż zaufać. „Pan, Bóg twój, nie opuści cię i nie porzuci”. Obietnica aktualna, jakby czas od tysięcy lat stał w miejscu.

Odkrywam siebie i swoje życie w Piśmie św., i możesz w to wierzyć lub nie, ale moje życie zostało tam spisane, trzeba tylko chcieć to odnaleźć.....