106. Człowieka nie można....

 

"Człowieka nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa.  A raczej - człowiek nie może siebie sam zrozumieć bez Chrystusa.  Nie może zrozumieć ani kim jest,  ani jaka jest jego właściwa godność,  ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie.  Nie można tego wszystkiego zrozumieć bez Chrystusa" - Jan Paweł II
(Warszawa Plac Zwycięstwa 2 czerwca 1979 r.)

Nie czuję się kimś dziwnym tylko dlatego że wierzę na całego....nie czuję się kimś do kajania bo mówię i piszę śmiało o Bogu i o tym co robi w moim życiu....katolicki polski naród woli "trzymać kciuki" (moim zdaniem strata czasu) a ja wolę się modlić.  A potem przychodzą święta i ten katolicki naród obchodzi je tak lightowo,  tak płytko,  tak do kitu,  bo tak jest wygodniej,  bo to jakaś tradycja....a ja jestem głębiej i dobrze mi z tym....kocham Kościół i jego piękne liturgie,  dogmaty,  przykazania,  msze św.,  spowiedź.  Nie odcinam się od Źródła przez cały rok i jest mi z tym dobrze i widzę jak co dzień wygrywam z grzechem.
W środowisku uchodzimy za dziwaków bo wierzymy....i mamy to już w nosie....życzę każdemu takiego szczęścia jakie daje Bóg,  takiej wolności.
No :o)  chcesz to idź za Bogiem,  nie chcesz nie idź,  twój wybór,  jesteś wolny ale i mnie nie kajaj za to że ja idę.  Nie mam zamiaru już się bać i czuć się źle bo wierzę,  właśnie odwrotnie, jestem z tego dumna i cieszę się że właśnie tak mnie Bóg prowadzi.
Ileż tego życia tu na ziemi w porównaniu do wieczności,  i w tej wieczności warto budować.
Lepiej jest być w przedsionkach u Pana niż w bogatych pałacach.

Owocnej niedzieli.